Desde los tiempos de Porfirio Díaz, las políticas en favor de los supuestos tecnócratas y de los que sabían “cómo funcionaba el mundo moderno”, como las privatizaciones, fueron hechas en nombre del progreso y el desarrollo del país. México se enriqueció hasta principios del siglo XX, pero no los mexicanos. Durante las décadas precedentes, y debido a la arrogante desconsideración de cómo entendían las comunidades indígenas el uso de la tierra, entre otras razones, el 80 % de sus campesinos, en un país de mayoría de campesinos, terminó sin tierra y el exitoso proceso modernizador terminó en la inevitable y violenta Revolución Mexicana.
Durante las últimas décadas, México hizo algunos progresos (y retrocesos; la corrupción y la violencia del narcotráfico son problemas tan graves que a pocos le preocupa la obscena desigualdad), como cualquier otro país en un mundo que acumula conocimiento científico, tecnológico y social, no gracias a sus “hombres de negocios” sino a sus trabajadores, a sus inventores asalariados, ya sean en los talleres o en las universidades, y gracias a sus luchadores sociales, normalmente demonizados por el poder y por su principal brazo, la gran prensa.
A principios de 2012 fui invitado en la Universidad Autónoma de Coahuila, y ante las preguntas de los estudiantes les dije que no importaba cuánto se lamentaran de sus políticos, México iba a elegir a Peña Nieto, porque tenían más miedo a lo nuevo que a lo peor del pasado.
Ahora México tiene la oportunidad de dar un pequeño paso hacia una opción diferente, encarnada en la persona de Manuel López Obrador y en el movimiento Morena. En política sólo se puede elegir el mal menor, y en México, al día de hoy, ese es Morena. Lo que significa que, aunque el futuro de México a largo plazo parece mucho mejor que el presente (no por ningún cambio de política doméstica sino internacional, que, a la inversa, no se ve nada bien), no podemos ser optimistas en lo que se refiere al corto plazo.
¿Por qué? López Obrador puede ser la mejor opción, pero él no cambiará una vieja cultura de corrupción que es, lamentablemente, una seña de distinción de la política mexicana, alimentada, como en la mayoría de los países del mundo, por las terribles desigualdades sociales. Los muy de abajo se corrompen por necesidad y los muy de arriba por ambición.
Esta cultura y tradición (impunidad, violencia, corrupción, machismo, abusos sin reacción) se nutre de las grandes desigualdades sociales. Ahí radica el centro del problema mayor y todo lo demás son colores y sabores regionales. No es imposible cambiarlo, pero no es algo que se cambia tan rápido ni tan fácil como un gobierno.
Con sus virtudes y defectos, Estados Unidos no debe ser un modelo para México, como lo ha sido en gran medida y durante mucho tiempo. Las grandes y crecientes desigualdades en Estados Unidos (y en otros países ricos en menor medida) son la fuente del estrés y las depresiones de sus habitantes (hay diversos estudios disponibles sobre este tema). Más allá de un cierto mínimo, no importa cuán alto sea el ingreso medio de un país o el ingreso absoluto de un individuo. Lo que importa es su posición relativa en una sociedad y sus percepciones de éxito, fracaso y justicia. La mayor ansiedad por el éxito material es muy buena para sus economías, sobre todo para aquellos grupos que se benefician del sistema económico que redistribuye la riqueza de los más a los menos, pero muy malo para sus individuos, que en casos ni siquiera cuentan como individuos. La epidemia de alcoholismo, abuso de estupefacientes que cuestan la vida de decenas de miles de personas por año, y el incremento de las olas de suicidio que no se reportan en las primeras planas de los medios, o, incluso, el aumento del racismo y del odio tribal, son alguna de las consecuencias de estas desigualdades sociales montadas sobre una atroz cultura materialista y consumista.
No es este tipo de éxito al que el mundo debe seguir aspirando.
Aunque desde hace diez años más mexicanos vuelven a su país de los que vienen a Estados Unidos a buscar la sobrevivencia, México todavía depende demasiado de Estados Unidos, no sólo en su economía sino en su cultura y en su dignidad. O Estados Unidos cambia (algo improbable, si consideramos que todavía se está viviendo el trauma de la Guerra de Secesión) o México empieza a mirar para otro lado. En primer lugar, debería mirar hacia esa región siempre olvidada por México, América latina. Los mexicanos no deberían olvidar que ellos son los Estados Unidos para América Central, con toda la hipocresía que conlleva esta relación. Luego debería mirar, en términos comerciales, más hacia Europa y Asia, y luego relacionarse con su vecino desde otra posición más igualitaria. De Estados Unidos no sólo procede la razón de los grandes carteles de droga de México, porque aquí está gran parte de su mercado consumidor y de provisión de armas (ambos ilegales), sino también sus políticas como la Guerra contra las drogas y, más recientemente, su humillación étnica y cultural hacia su vecino más importante, como estrategia de gigante decadente.
De otra forma no habrá verdaderos cambios en México.
En resumen, en este momento la mejor opción es votar por Morena. Luego, cuando su candidato y su partido se pasen al tradicional bando de los “realistas”, de los “pragmáticos”, de los “responsables”, la opción será exigirle cambios radiales para lograr cambios en la medida de lo posible. O, mejor aún: dejar de delegar tanto poder de gestión social a los políticos y fortalecer las diversas organizaciones que conforman el verdadero tejido social.
México, ese país tan diverso y maravilloso, tiene un futuro extraordinario. Siempre y cuando abandone su viejo complejo de inferioridad y se independice de una vez por todas de sus fantasmas históricos, que son muchos desde Moctezuma y Malinche, y ahora proceden tanto del norte como de su propio interior.
JM, junio 2018.
Philippine
Halalan sa Mexico
Dince panahon ng Porfirio Diaz, mga patakaran sa pabor ng technocrats pagpapalagay at mga taong alam «kung paano na magtrabaho sa modernong mundo» bilang privatizations ay ginawa sa ngalan ng pag-unlad at pag-unlad. Mexico ay enriched hanggang sa unang bahagi ng ikadalawampu siglo, ngunit hindi Mexicans. Sa panahon ng naunang dekada, at dahil sa mga mapagmataas na di ng kung paano upang maunawaan ang mga katutubong komunidad mapunta gamitin, bukod sa iba pang mga kadahilanan, 80% ng mga magsasaka sa isang bansa ng karamihan sa magsasaka, natapos na walang lupa at matagumpay na proseso ng paggawa ng makabago natapos sa hindi maiwasan at marahas na Mexican Revolution.
Sa mga nakaraang dekada, Mexico ginawa ng ilang progreso (at setbacks, katiwalian at karahasan ng bawal na gamot mga seryosong problema na lang nag-aalala malaswang hindi pagkakapantay-pantay), tulad ng anumang iba pang mga bansa sa mundo na nangongolekta ng pang-agham, teknolohiko at panlipunan kaalaman, Wala pang salamat sa kanilang «negosyante» ngunit ang kanilang mga manggagawa, ang kanilang mga Imbentor mga empleyado, kung sa workshops o unibersidad, at salamat sa kanilang sosyal na fighters, kadalasang demonized para sa kapangyarihan at ang pangunahing braso, ang mainstream pindutin ang .
Noong unang bahagi ng 2012 ako ay inanyayahan sa Autonomous University of Coahuila, at sa mga tanong ng mga mag-aaral sinabi sa kanila na hindi mahalaga kung gaano kalaki ang pinagsisihan ang kanilang mga pampulitika, Mexico ay hinirang Peña Nieto dahil sila ay mas takot ng bagong bagay sa mas masahol pa sa nakaraan.
Ngayon ang Mexico ay may pagkakataon na gumawa ng isang maliit na hakbang patungo sa isang iba’t ibang mga pagpipilian, katawanin sa tao ng Manuel López Obrador at sa kilusan Morena. Sa pulitika maaari mo lamang piliin ang mas mababang kasamaan, at sa Mexico, hanggang sa araw na ito, iyon ay Morena. Na nangangahulugan na kahit na ang hinaharap ng Mexico sa pangmatagalan ay tila mas mabuti kaysa sa kasalukuyan (hindi dahil sa anumang pagbabago sa patakarang lokal kundi internasyonal, na kung saan, sa kabaligtaran, ay hindi maganda ang hitsura), hindi tayo maaaring maging maasahin sa kung ano ito ay tumutukoy sa maikling salita.
Bakit? Lopez Obrador ay maaaring ang pinakamahusay na opsyon, ngunit hindi nito babaguhin ang lumang kultura ng katiwalian na sa kasamaang palad ay tanda ng pagkakaiba ng Mexican pulitika, fed, tulad ng sa karamihan ng mga bansa ng mundo, ang kahila-hilakbot social inequalities. Very ibaba ay napinsala sa pamamagitan ng pangangailangan at ambisyon pinakatuktok.
Ito kultura at tradisyon (impunity, karahasan, katiwalian, sexism, abusuhin walang reaksyon) at kumukuha sa mahusay na mga social inequalities. Sa ganyang bagay ay namamalagi sa gitna ng ang pinakamalaking problema at lahat ng iba pa ay mga kulay at rehiyonal na lasa. Imposibleng baguhin, ngunit ito ay hindi isang bagay na ang mga pagbabago bilang mabilis o bilang madaling bilang pamahalaan.
Sa kanilang mga kalakasan at kahinaan, ang Estados Unidos ay hindi dapat maging isang modelo para sa Mexico, tulad ng ito ay sa kalakhan at para sa isang mahabang panahon. Malaki at lumalaking inequalities sa Estados Unidos (at sa iba pang mga rich bansa sa isang mas mababang lawak) ay ang source ng stress at depression sa kanyang mga naninirahan (may mga ilang mga magagamit na pag-aaral sa paksang ito). Higit pa sa isang tiyak na minimum na, hindi mahalaga kung gaano kataas ang average na kita ng isang bansa o absolute kita ng isang indibidwal. Kung ano ang mahalaga ay ang kanilang kamag-anak na posisyon sa lipunan at ang kanilang mga perception ng tagumpay, kabiguan at katarungan. Karamihan sa pagkabalisa tungkol sa mga materyal na tagumpay ay tunay mabuti para sa kanilang ekonomiya, lalo na para sa mga grupo na makinabang mula sa pang-ekonomiyang sistema na redistributes yaman mula sa mga pinaka na hindi bababa sa, ngunit masyadong masamang para sa mga miyembro nito, sa mga kaso kahit na mabibilang na indibidwal.
Ito ay ganitong uri ng tagumpay na ang mundo ay dapat magpatuloy sa hangarin.
Kahit sampung taon pa Mexicans bumalik sa bahay ng mga taong dumating sa Amerika upang humingi ng kaligtasan ng buhay, Mexico pa rin masyadong nakadepende sa Estados Unidos, hindi lamang sa ekonomiya kundi sa kanilang kultura at ang kanilang karangalan. O Estados Unidos pagbabago (sa halip malamang na hindi naman nakapagtataka na nagkakaisa pa rin ay nakararanas ng trauma ng Civil War) o Mexico ay nagsisimula upang tumingin layo. Una, dapat mong laging tumingin sa rehiyong iyon nakalimutan ng Mexico, Latin Amerika. Mexicans ay hindi dapat kalimutan na ang mga ito sa Estados Unidos sa Gitnang Amerika, kasama ang lahat ng pagkukunwari kasangkot sa relasyon na ito. Pagkatapos ay dapat kang tumingin, sa komersyal na mga tuntunin, higit pa patungo sa Europa at Asya, at pagkatapos ay makipag-ugnayan sa kanilang mga kapitbahay mula sa isang mas pantay-pantay na posisyon. US ay hindi lamang mula sa ang dahilan para sa malaking drug cartels ng Mexico,
Kung hindi man hindi magkakaroon ng tunay na pagbabago sa Mexico.
Sa madaling salita, sa oras na ito ang pinakamahusay na pagpipilian ay upang bumoto para Morena. Pagkatapos ay kapag ang kanilang mga kandidato at ang kanyang partido nakapasa sa tradisyunal na bahagi ng «realists» ng «pragmatists», ang «responsable» na opsyon ay nangangailangan ng mga pagbabago upang makamit ang radial pagbabago hangga’t maaari. O, mas mahusay pa, itigil delegasyon ng kapangyarihan ng panlipunang pamamahala ng parehong pampulitika at palakasin ang iba’t-ibang mga organisasyon na bumubuo sa tunay na social tela.
Mexico, bansang iyon tulad ng mga magkakaibang at kamangha-manghang, ay may isang pambihirang hinaharap. Hangga’t iniwan mo ang iyong lumang inferiority complex at maging independent nang isang beses at para sa lahat ng kanyang makasaysayang multo, na kung saan maraming mula moctezuma at Malinche, at ngayon ay dumating sa parehong hilaga at sarili nitong interior.
Jorge Majfud ay at Amerikano Urugwayan scritor, may-akda ng Krisis sa iba pang mga nobelang.
https://bambinoides.com/tl/elecciones-en-mexico/
Élections au Mexique
Depuis l’époque de Porfirio Díaz, les politiques en faveur des soi-disant technocrates et ceux qui savaient «comment le monde moderne a fonctionné», comme les privatisations, ont été faites au nom du progrès et du développement du pays. Le Mexique s’est enrichi jusqu’au début du 20ème siècle, mais pas les Mexicains. Au cours des décennies précédentes, et à cause de l’indifférence arrogante de la façon de comprendre les communautés autochtones l’utilisation des terres, entre autres, 80% des agriculteurs dans un pays de la plupart des paysans, a pris fin le processus de modernisation sans terre et avec succès terminé dans la révolution mexicaine inévitable et violente.
Dans les dernières décennies, le Mexique a fait des progrès (et les revers, la corruption et la violence de la drogue sont des problèmes graves qui juste concernaient les inégalités obscènes), comme tout autre pays dans le monde qui recueille les connaissances scientifiques, technologiques et sociales, pas grâce à leurs « hommes d’affaires », mais leurs travailleurs, leurs inventeurs employés, que ce soit dans les ateliers ou les universités, et grâce à leurs combattants sociaux, généralement diabolisés pour le pouvoir et son bras principal, la presse grand public .
Au début 2012 j’ai été invité à l’Université autonome de Coahuila, et aux questions des élèves leur ai dit que peu importe combien ils regrettent leur politique, le Mexique élirait Peña Nieto parce qu’ils ont plus peur des choses nouvelles pire du passé.
Le Mexique a maintenant l’occasion de faire un petit pas vers une option différente, incarnée par la personne de Manuel López Obrador et par le mouvement Morena. En politique, vous ne pouvez choisir que le moindre mal, et au Mexique, à ce jour, c’est Morena. Ce qui signifie que bien que l’avenir du Mexique à long terme semble beaucoup mieux que le présent (non pas à cause d’un changement de politique intérieure mais international, qui, inversement, ne semble pas du tout bon), nous ne pouvons pas être optimistes quant à cela fait référence au court terme.
Parce que? López Obrador est peut-être la meilleure option, mais il ne changera pas une vieille culture de la corruption qui, malheureusement, est une caractéristique de la politique mexicaine, alimentée, comme dans la plupart des pays du monde, par de terribles inégalités sociales. Ceux ci-dessous sont corrompus par nécessité et ceux d’en haut par ambition.
Cette culture et tradition (impunité, violence, corruption, machisme, abus sans réaction) se nourrit des grandes inégalités sociales. Là se trouve le centre du plus gros problème et tout le reste est des couleurs et des saveurs régionales. Il n’est pas impossible de le changer, mais ce n’est pas quelque chose qui change aussi rapidement ou aussi facilement qu’un gouvernement.
Avec leurs vertus et leurs insuffisances, les États-Unis ne devraient pas être un modèle pour le Mexique, comme cela a été le cas dans une large mesure et depuis longtemps. Les inégalités importantes et croissantes aux Etats-Unis (et dans d’autres pays riches dans une moindre mesure) sont la source de stress et de dépressions de ses habitants (plusieurs études sont disponibles sur ce sujet). Au-delà d’un certain minimum, le revenu moyen d’un pays ou le revenu absolu d’un individu n’a pas d’importance. Ce qui compte, c’est leur position relative dans une société et leurs perceptions du succès, de l’échec et de la justice. La plus grande angoisse pour la réussite matérielle est très bonne pour leurs économies, surtout pour les groupes qui bénéficient du système économique qui redistribue la richesse du plus petit au plus grand, mais très mauvais pour leurs individus, qui dans certains cas ne comptent même pas comme les individus L’épidémie d’alcoolisme, l’abus de stupéfiants qui coûtent la vie à des dizaines de milliers de personnes par an, et l’augmentation des vagues de suicide qui ne sont pas rapportées dans les premières pages des médias, ou même l’augmentation du racisme et de la haine tribale, sont certaines des conséquences de ces inégalités sociales montées sur une culture matérialiste et consumériste atroce.
Ce n’est pas ce genre de succès que le monde devrait continuer d’aspirer.
Bien qu’au cours des dix dernières années, de plus en plus de Mexicains sont revenus de leur pays pour venir survivre aux États-Unis, le Mexique dépend encore trop des États-Unis, non seulement de son économie mais aussi de sa culture et de sa dignité. Ou les Etats-Unis changent (quelque chose d’improbable, si l’on considère que le traumatisme de la guerre civile est toujours vécu) ou le Mexique commence à regarder de l’autre côté. D’abord, vous devriez vous tourner vers cette région oubliée par le Mexique et l’Amérique latine. Les Mexicains ne devraient pas oublier qu’ils sont les États-Unis pour l’Amérique centrale, avec toute l’hypocrisie impliquée dans cette relation. Ensuite, vous devriez regarder, en termes commerciaux, plus vers l’Europe et l’Asie, et ensuite se rapporter à votre voisin d’une position plus égalitaire. Aux États-Unis, non seulement la raison des grands cartels de la drogue mexicains vient, parce qu’il y a une grande partie de son marché de consommation et d’armes (tous deux illégaux), mais aussi ses politiques comme la guerre contre la drogue et, plus récemment, , son humiliation ethnique et culturelle envers son voisin le plus important, comme une stratégie géante décadente.
Sinon, il n’y aura pas de réels changements au Mexique.
En résumé, en ce moment la meilleure option est de voter pour Morena. Ensuite, lorsque votre candidat et votre parti passeront au côté traditionnel des «réalistes», des «pragmatistes», des «responsables», l’option sera d’exiger des changements radicaux pour obtenir des changements autant que possible. Ou, mieux encore: cesser de déléguer autant de pouvoir de gestion sociale aux politiciens et renforcer les différentes organisations qui constituent le véritable tissu social.
Le Mexique, ce pays divers et merveilleux, a un avenir extraordinaire. Tant qu’il abandonne son vieux complexe d’infériorité et devient indépendant une fois pour toutes de ses fantômes historiques, qui sont nombreux de Moctezuma et de Malinche, et viennent maintenant du nord et de son propre intérieur.
Jorge Majfud est eScruter uruguayen américain, auteur deCriseetd’autres romans.